⇈ ... terug naar Tips

Als taalleraar breng je je leerlingen strategieën bij. Westhoff (1991, p. 44) definieert het begrip strategie als volgt:

Het ‘doel’ in deze definitie duidt op het ‘leerdoel’. Op basis van deze definitie kunnen strategieën beschreven worden als volgt: “Als het mijn doel is X te leren, dan voer ik strategische leerhandeling Y uit”, bijvoorbeeld “Als het mijn doel is snel te achterhalen waar een leestekst ongeveer over gaat, dan lees ik het begin en einde van alinea’s” (Bimmel, 2013, p. 5-6). Dergelijke taalstrategieën staan expliciet vermeld in de eindtermen, bij de procedurele kennis.

Taalleraren gaan dus met deze strategieën aan de slag in hun lessen en hun leerlingen zijn ermee vertrouwd. Er zijn taalstrategieën voor de receptieve vaardigheden, die leerlingen aanwenden om beter teksten te begrijpen, zowel mondeling als schriftelijk. Bijvoorbeeld hoofd- en bijzaken onderscheiden, of een gedachtegang reconstrueren a.d.h.v. signaalwoorden en tekststructuur (Vlaamse Overheid, 2021: eindtermen MVT voor de 2^de graad SO, eindterm 3.3). Daarnaast zijn er ook strategieën die leerlingen ondersteunen bij het produceren van mondelinge en schriftelijke teksten, bijvoorbeeld lay-out en afbeeldingen gebruiken, of conventies m.b.t. tekstsoorten en teksttypes respecteren (Vlaamse Overheid, 2021: eindtermen MVT voor de 2^de graad SO, eindterm 3.5).